İstanbul'a kar yağdı...

Aman Allah'ım ne gündü ya. Ne bitmek bilmeyen eve ulaşma çabasıydı. Bugün kar yağacağını biliyordum ve ona göre giyindim, ama daha apartmanın kapısından adım atar atmaz donmaya başladım...Neyse okula gittik, yavaş yavaş kar atıştırmaya başladı. Saat 3 gibi dersim bitince hazırlandım tekrar, çıktım, gittim otobüs durağına. Yaklaşık 10 dk. donmama az kalmıştı ki otobüs geldi, boş bir otobü... Hemen arkalara geçtim oturdum. Derken şoför ilerideki yokuş bitene kadar duraklarda durmıycam, kayma tehlikesi var diye duyuru yaptı. Neyse öyle böyle tam yokuşu bitiriyorduk ki kaymaya başladık. Şoför uğraştı, didindi, ama hareket ettiremedi otobüsü. Devamlı patinaj çekiyordu. Sonra bütün yolcularımız arkaya geçip zıplayabilir mi dedi :) Şimdi komik ama o zaman çaresizdik. Allah'tan arkadaydım ben. Diğer yolcular da geldi arkaya, ağırlık olunca hareket ettik...

Sonra otobüsten indim, ama Öykü var okuldan alınması gereken. Tabi ki bütün taksiler dolu. Öykü'nün okuluyla durak arası 10dk civarında. Dona dona gittim okula. Öykü'yü hazırladım, sardım sarmaladım, mecbur yürüycem o yolu... Öykü hanımın keyfi yerinde, benim nefesim kesilmiş. Kucağımdan da indiremiyorum. Hanımefendi de çıkarmış dilini yağan karı yakalamaya çalışıyor, bütün ısrarlarıma rağmen sokmadı dilini içeri. Sonra da üşüdün mü kızım diyorum, "evet anne, dilim çok üşüdü" diyor :) 

Neyse otobüs durağına vardık ki taksi geldi , bindik geldik, ama onca yolu yürüdüğümle kaldım. Hala nefes nefeseyim..