Çarşamba günü yine öğrencilerimle Çanakkale Şehitliğinde ziyaretteydik. Son 4 yılda 3 kere düzenledim bu geziyi.. Hem gezi kulübündeyim, hem de öğrencilerimin ısrarınlarına dayanamıyorum, onların Çanakkale ruhunu bir nebze de olsa anlamalarını istiyorum.
Tabi Çanakkale'ye götürülecek öğrencilerin nasıl öğrenciler olduğu çok önemli, yoksa çok mutsuz olabiliyorum. 3 yıl önceki grupta rehberimiz Atatürk'ün saatine kurşunun isabet ettiği yeri anlatırken bir kısım öğrencimiz açılan tezgahlardan fıstık alıyorlardı. Hala düşündükçe tüylerim diken diken oluyor sinirden.
Belediyenin otobüsleriyle gittiğimiz için gezimiz çok da uzun sürmüyor, çünkü günübirlik oluyor bu geziler. Kısa zamanda ailemle gidip saatlerce oralarda bulunmak istiyorum. Öyküm biraz daha büyüdükten sonra her yıl götürmek istiyorum yavrumu Çanakkale'ye . Geçmişini bilsin ki kendini bilsin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder