Nereye gidiyor bu dünyanın sonu :(

Yaklaşık 3,5 sene önce Öykü'nün doğduğu zaman hastaneden çıkarken odaya hemşireler geldi ve işitme testi için Öykü'yü başka bir odaya aldılar, siz de gelebilirsiniz isterseniz dediler. Tabi pıt pıt peşlerinden gittim. Ellerinde bir cihaz, önce yavrumun bir kulağına koydular ucunu, yavaş yavaş sesi arttırarak kulaktaki titreşimin arttığını gördüler, sonra diğer kulak için denediler. Sesi ne kadar yükseltirlerse yükseltsinler hiç titreşim gelmedi . Hemen odama döndüm, başladım ağlamaya, annem eşim yanımda, ne olduğuna anlam veremiyorlar. Arkamdan hemşire geldi, "normalde biz bu testi 1 ay sonra yapıyoruz, ama Sağlık Bakanlığı artık hastaneden çıkılmadan yapılmasını istiyor, bir kulağından titreşim gelmemesi normal, daha yeni sudan çıktı bebek. Kulağında minicik bir şey bile olabilir şimdilik tıkalı görünmesini sağlayan. Lütfen üzülmeyin " dediler...

Dediler dediler de gel de bunu bana anlat, eve gidince direk açtım bilgisayarı, bebeklerde işitme problemlerine baktım. 6 aya kadar bir cihaz takılırsa bebek de duyma problemi olmaz diye okudum, eğer varsa böyle bir durum herşeyimi veririm yine de taktırırım cihazı da dedim, ama yine de ondan sonraki günler çok sıkıntılı geçti benim açımdan. Doğumdan 1 hafta sonra kadın doğum doktoruna kontrol için gittiğimde bebek katına çıkıp lütfen tekrar yapar mısınız testi dedim, 1 ayı bekleyemem ki o sıkıntıyla. Testi yineleyince gördüm ki herşey yolunda. O anki mutluluğumu unutamam....

Nerden geldik buralara derseniz... Bugün televizyonda bir haber izledim, 3 yaşındaki çocuğun kulağındaki protezi çalmışlar kapıda oynarken. Çocuk artık duyamıyor :( Annesi perişan, belli ki maddi durumları da yok. Gerçi artık yardım eden biri çıkar ama bunu hangi insan, hangi vicdanla yapar, o çocuğa o anneye bu kötülüğü nasıl yapar aklım ermiyor? Ben bile hiç bir şey belli değilken bunca üzülmüşken, o anne ne yapsın? Çocuk yanına gelip cihazı tak işareti yapıyormuş, kadın ağlaya ağlaya anlatıyo :(

Eskiden bir kitapta da okumuştum Fatih Sultan Mehmet zamanında biri günlerce dolaşıp zekatını verecek kimse bulamamış ve zekat parasını bir ağaca asıp üstüne de bir not iliştirmiş. "Sevgili müslüman kardeşim, bütün aramalarıma rağmen seni bulamadım. Eğer bu paraya ihtiyacın varsa hiç düşünmeden al "diye.

Ahhh ahhh nerede o devirdeki insanlar, nerede bu devirdeki insanlar...